شهر باندونگباندونگ، مرکز ایالت جاوه غربی است. ۱ - موقعیت جغرافیایی باندونگاین شهر سوّمین شهر بزرگ اندونزی است که در فلاتی به ارتفاع تقریبی ۷۳۰ متر از سطح دریا در بخش مرکزی جزیره جاوه احداث شده است و در اطراف آن کوهها و تپه‌های آتشفشان قرار دارد. رودخانه تژی کاپوندوگ آن را به دو قسمت کرده است. بر اثر بارندگی زیاد، آب و هوایی معتدل دارد و پیرامونش سرسبز و پوشیده از جنگل است. با جاکارتا، پایتخت اندونزی، ۱۸۰ کیلومتر فاصله دارد و یکی از مراکز بازرگانی، صنعت، آموزش و پرورش و حمل و نقل آن سرزمین به شمار می‌آید. ۲ - بنای باندونگباندونگ در قرن یازدهم /هفدهم، به دستور سلطان چریبون در ساحل رودخانه تژی تاروم بنا شده بود و در آغاز قرن سیزدهم/ نوزدهم، به دستور هرمان ویلّم دیندلس، فرماندار کلّ هلند، به محل کنونی منتقل و به شیوه غربی ساخته شد. ۳ - اشغال باندونگپس از آن‌که مدّتی کوتاه (۱۲۲۶ـ۱۲۳۲/۱۸۱۱ـ۱۸۱۶) به دست انگلیسیها افتاد، ابتدا هلندیها آن را تصرّف کردند و سپس در جنگ جهانی دوّم به اشغال ژاپنیها در آمد (۱۳۲۱ ش/ ۱۹۴۲). پس از جنگ، به دنبال اعلام استقلال اندونزی (۲۶ مرداد ۱۳۲۴/ ۱۷ اوت ۱۹۴۵) در درون مرزهای آن کشور جای گرفت. ۴ - توسعه باندونگدر باندونگ صنایع کشاورزی، نساجی، شیمی، سرامیک سازی، کاغذسازی و فرآورده‌های مصرفی توسعه یافته است. در دامنه‌های کوهها و تپه‌های اطراف آن بوته‌های چای، گنه‌گنه و کائوچو پرورش داده می‌شود و محصولات آن در کارخانه‌های شهر به مصرف می‌رسد. کارخانه‌های گنه‌گنه‌سازی این شهر، پیش از جنگ جهانی دوّم، ۸۰ درصد گنه‌گنه جهان را تولید می‌کرد. ۵ - آموزش در باندونگدر باندونگ که نزدیک به ۰۰۰، ۸۰۰، ۱ تن جمعیت دارد و بیش‌تر آنان مسلمان‌اند، تعداد زیادی مدرسه عالی، دانشگاه، پژوهشگاه و موسسه آموزش عالی وجود دارد. دانشگاههای نِگری پادیایاران و پارانکی ینگن و پژوهشگاههای زمین‌شناسی و نساجی باندونگ از مؤسسات مهم آموزشی شهرند. علاوه بر آن، در لمبانگ، در نزدیکی باندونگ، رصدخانه بوشا و یک مرکز تحقیقات اتمی وجود دارد. ۶ - اجلاس باندونگاجلاس کشورهای آسیایی ـ آفریقایی که ۲۸ فروردین تا ۳ اردیبهشت ۱۳۳۴/۱۸ـ۲۴ آوریل ۱۹۵۵ در باندونگ تشکیل شده بود، به اجلاس باندونگ مشهور است. در سالهای بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورهای استقلال یافته آسیایی و آفریقایی، برای حفظ استقلال و مبارزه با استثمار غرب و سیاستهای استکباری آن، دو گردهمایی ترتیب دادند: اولی در اردیبهشت ۱۳۳۳/مه ۱۹۵۴ به همت دکتر علی ساستروامیدی جوجو، نخست وزیر اندونزی در کلمبو، پایتخت سیلان برگزار شد که در آن اندونزی، برمه (بیرمانی، میانمار کنونی)، پاکستان، سیلان و هندوستان شرکت داشتند؛ و دومی در آذر ۱۳۳۳/دسامبر ۱۹۵۴ در شهر بوگور اندونزی تشکیل یافت و در آن تصمیم گرفته شد که در ۱۳۳۴ ش /۱۹۵۵، اجلاسی با شرکت کشورهای آسیایی و آفریقایی در باندونگ برگزار شود. ۶.۱ - برگزاری اجلاس با شرکت ۲۹ کشوربه استثنای کره شمالی و جنوبی، جمهوری آفریقای جنوبی، اسراییل و چین ملّی تشکیل یافت و در آن، از سویی یک گروه طرفدار غرب، چون ترکیه و عراق و پاکستان و از دیگر سو کشورهایی مانند هندوستان و مصر و جمهوری خلق چین که مخالف غرب و وابستگی بودند، سر برآوردند. مخصوصاً سیاستهای اتحاد جماهیر شوروی در اروپای شرقی و آسیای مرکزی مناقشاتی وسیع به وجود آورد و درباره محکوم کردن استثمار با تمام ظواهر و جوانب آن، توافق به دست آمد. در پایان اجلاس از بیانیه‌ها و تصمیمات اعلام شده، چنین برمی آمد که کشورهای مخالفِ غرب و وابستگی بر اجلاس سلطه داشته اند. ۶.۲ - نتایج اجلاس باندونگاجلاس باندونگ که با بیانیه‌ای ده مادّه‌ای، در ۳ اردیبهشت /۲۴ آوریل به فعالیت خود پایان داد، موجب شد که کشورهای آسیایی ـ آفریقایی در زمینه سیاست بین‌المللی، در سازمان ملل به صورت گروه مؤثری درآیند و در ۱۳۴۰ ش/ ۱۹۶۱، رسماً کشورهای غیرمتعهد را به وجود آورند. ۶.۳ - کشورهای شرکت کننده در اجلاس باندونگکشورهای شرکت کننده در اجلاس باندونگ عبارت بودند از: اردن، افغانستان، اندونزی، ایران، برمه، پاکستان، تایلند (سیام)، ترکیه، چین، حبشه (اتیوپی)، ژاپن، ساحل طلا (غنا)، سودان، سوریه، سیلان (سری لانکا)، عراق، عربستان سعودی، فیلیپین، کامبوج، لائوس، لبنان، لیبریا، لیبی، مصر، نپال، ویتنام جنوبی، ویتنام شمالی، هندوستان و یمن. ۷ - فهرست منابع(۱) The Encyclopaedia Americana, NewYork ۱۹۲۸, sv Bandung by Frederick LWernstedt ibid, sv "Bandung Conference" (by James R Shirley. (۲) Encyclopaedia Britannica, Chicago ۱۹۷۲, sv "Bandung. (۳) Encyclopaedia Universalis, Paris ۱۹۸۰, sv "Bandoung. (۴) Ensiklopedi Indonesia, Jakarta ۱۹۸۰, sv "Bandung". (۵) Mehmet Gonlubol, Haluk Ulman, "I kinci Dunya Sava â í 'ndan Sonra Turk Di í Politikasi (۱۹۴۵-۱۹۶۵) , Olaylarla Turk D isí Politikas i , Ankara ۱۹۸۲, I, ۲۸۳-۲۸۶. (۶) Java , edPeter Hutton, Singapore ۱۹۷۸, ۱۵۰-۱۵۷. (۷) DKimche, The Afro- Asian Movement, Jerusalem ۱۹۷۳, ۵۹-۷۹. (۸) MC Ricklefs, A history of modern Indonesia , Hong Kong ۱۹۸۱, ۱۴۸-۱۵۰. ۸ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «باندونگ»، شماره۳۷۳. رده‌های این صفحه : اندونزی | جغرافیای اسلامی
|